Rozdział VII150. rocznica powstania styczniowego

„[...] p. Krasińska wielk± wy¶wiadczyła nam przysługę. Dowiedziała się, że od lat pięciu nie mamy żadnej wiadomo¶ci o Bronisiu  [...] przez wszystkich wysoko położonych znajomych [...] dowiedziała się, że Broni¶ żyje i jest osadzony w twierdzy Schlisselburg.”

„[...]  przebywał tam lat siedem jako „numer”[...] po pewnym czasie przewieziono go do twierdzy w Turkiestanie, a potem, po usilnych z naszej strony staraniach, do Tomska. [...] Nie ustawały¶my jednak w staraniach, aby doli jego nieszczęsnej ulżyć. [...] Przeniesiony do Tumki na granicy Mandżurji, próbował znów ucieczki i znów pogorszył swoje położenie.
Wreszcie po 30-u latach niedoli, uzyskał pozwolenie na powrót.
W Moskwie, na skutek naszych starań, otrzymał paszport na wjazd za granicę. [...]

Szwarce pod siln± straż± do granicy odstawiony, osiadł we Lwowie [...] ”

 

Prezentowane materiały

  1. Bronisław Szwarce.
  2. List Wandy Borowskiej, ciotecznej siostry Bronisława Szwarcego, do cesarzowej Eugenii żony Napoleona III, w sprawie uwolnienia Bronisława.
  3. List sekretarza cesarzowej Eugenii do Wandy Borowskiej o przekazaniu jej pro¶by do Ministerstwa Spraw Zagranicznych.
  4. List Bronisława Szwarcego do władz francuskich z informacj± o swoich losach i pro¶b± o dalsze wstawiennictwo.
  5. Pismo z kancelarii generał-gubernatora warszawskiego do Wandy Borowskiej o negatywnym rozpatrzeniu pro¶by o uwolnienie Bronisława Szwarcego.
  6. List Bronisława Szwarcego do Wandy Borowskiej z okresu zesłania.
  7. List Pauliny Borowskiej do siostry Wandy z dn. 30 listopada 1870 r. informuj±cy o przewiezieniu Bronisława Szwarcego do Wiernoje na granicy Chin.
Rozdział VIII  >>>